Camera Obscura, zn

Een camera obscura, Latijn voor donkere kamer, is een verduisterde ruimte waarbij in

een van de wanden een klein gaatje is aangebracht >later ook wel een lens. H e t   h i e r d o o r   

i n v a l l e n d e   l i c h t   w e r p t   e e n   a f b e e l d i n g   v a n   d e   b u i t e n w e r e l d 

o p   d e   t e g e n o v e r l i g g e n d e   w a n d . Net zoals bij afbeelding door een lens

het geval is, wordt de buitenwereld op zijn kop afgebeeld. Als de achterwand van de

camera obscura doorzichtig wordt gemaakt (bijvoorbeeld met matglas) is de afbeelding van

buitenaf te zien. In een camera obscura en “gaatjescamera” werpt het licht een omgekeerd

beeld op de achterwand.

Een bijzonder aspect van de camera obscura is dat de opnamen een oneindige

scherptediepte hebben, tenminste de versies zonder lens.

Voordat de lichtgevoelige plaat was ontdekt >rond 1800 was de camera obscura een

kermisattractie. Men kon immers de wereld buiten o n g e z i e n   b e s p i e d e n .

Met spiegels werd ervoor gezorgd dat de afbeelding weer rechtop kwam te staan.

Kunstschilders gebruikten de camera obscura als hulpmiddel om de werkelijkheid

nauwkeurig over te kunnen nemen op hun doek.